وقتی هنوز خبری از رایانه و فتوشاپ و دیگر نرم‌افزار‌های گرافیکی نبود و اصلا کسی نمی‌دانست که بنر چیست و با آن چه می‌کنند، پرده‌نویس‌ها آقایی می‌کردند. «محمود فدایی» جزو آخرین نسل پرده‌نویس‌هاست؛ کسی که بعد از ۴۷ سال هنوز دست از کارش نکشیده است.

محسن احمدیان‌فر می‌گوید: الان برای به‌دست‌آوردن مقام باید بتوانیم با انواع سبک‌ها بخوانیم؛ پس لازم است که با چند استاد مختلف کار کنیم. من به سبک‌های مختلف می‌خوانم، اما سبک اصلی من روش استاد مصطفی اسماعیل است؛ به این دلیل که عامه‌پسندتر است.

ایده الناز نادره، او را منتخب جشنواره استانی جابر‌بن‌حیان کرد.

محمدرضا مومنی‌فر، انگشترساز محله فاطمیه خوشنویسی و موسیقی را نیز فراگرفته است.

زهرا اطهری، هنرمند محله سیدرضی معتقد است آدم‌ها باید استعداد و علاقه خودشان را پیدا کنند.

احمدرضا احمدیان می‌گوید هر‌چه تا الان در زندگی دارد، از همین مسجدعباسی است. او سی سال از عمرش را در همین مکان گذرانده و این‌گونه شد که تصمیم گرفت کتابی درباره مسجد عباسی بنویسد.

محمد بافندگان‌سمائی می‌گوید: روزگاری بیشتر از پانصد‌فیروزه‌تراش در مشهد مشغول به کار بودند. در بازار ناصریه ۲۰۰ تا ۲۵۰مغازه فیروزه‌تراشی بود. در خیابان خسروی نو هم روبه‌روی بازار سرشور کار می‌کردند.

استاد محسن امید خدا نقاش مشهور مشهدی است که بیش از ۱۰ هزار اثر هنری خلق کرده و بیشتر از ۸۰ نمایشگاه نقاشی در ایران و کشور‌های اروپایی و عربی برپا کرده است.

نوروزعلی حسین زاده، هنرمند فلوت زنی است که در کوچه و پس کوچه‌های محله حجاب راه می‌رود و برای اهالی هنرنمایی می‌کند

اسماعیل کفاش، معروف به «دایی‌علی»، بیش از دو دهه از عمر خود را در حرفه شعبده‌بازی گذرانده است. او بلد است که چطور مردم را سرگرم کند و برای لحظاتی، تماشاچیان را از دنیای پردغدغه‌شان دور کند.