خلیل‌الله نیازی می‌گوید: اینجا از ابتدا با مشکلات بسیاری روبه‌رو بود؛ نه آسفالتی داشت و نه لوله‌کشی گاز و مرکز بهداشت. اوایل فقط صد‌خانوار بودیم، اما هرروز خانواده‌های بیشتری به این محدوده مهاجرت کردند.
طبرسی‌شمالی۳۸ همسایگانی دارد که تمام یا بخش زیادی از عمرشان را در‌کنار هم سپری کرده‌اند. علی پاکدل، ۳۴سال از عمر چهل‌ودو‌ساله‌اش را در محله طبرسی شمالی سپری کرده است.
هانیه یکی از مددجوهاست که می‌گوید: آکاسیف‌های سقف را قسطی خریده بودیم و به‌سختی پولش را می‌دادیم، اما حشره‌هایی که کم‌کم در آن لانه کردند، بچه‌هایم را خیلی اذیت می‌کردند، به‌ویژه آن یکی که نوزاد است.
در محله بالاخیابان همه حاج‌آقاجانی را حاج‌اکبر صدا می‌زنند و کاسبی می‌خوانند که حلال‌روزی و گشاده‌روست و غش در معامله ندارد. او با کمترین سود جنس دست مردم می‌دهد و از همه مهم‌تر، خیّر است.
محبوبه متقی می‌گوید:یک روز که می‌رفتم سر کار، در ایستگاه اتوبوس، سارقی به سمت من آمد و گوشی‌ام را گرفت. پایم به‌شدت صدمه خورد و دیگر نتوانستم راه بروم. از سال۹۹ که این اتفاق افتاد، خانه‌نشین شده‌ام!
عضو شورای اجتماعی محله شهید قربانی می‌گوید: زمانی‌که با خانواده‌های نیازمند در ارتباط بودم، متوجه شدم که یکی از اصلی‌ترین دغدغه‌های این خانواده‌ها هزینه‌های سرسام‌آور جهیزیه است.
محمدعلی صالحی با کاشت ۱۵۰درخت در اطراف خانه خود سعی در سبز کردن زندگی‌اش دارد. حتی پیشنهادی هم مبنی بر ساخت دیوار سبز به جای دیوار بتنی در اطراف مجتمع‌اش مطرح کرده است.
غلامحسین فروتن ساکن محله امیریه است. او که از نبود مسجد و پخش نشدن صدای اذان در محله امیریه رنج می‌برد، طبقه همکف خانه اش را به نمازخانه‌ای برای اهالی بدل کرده است.
